In de Volkskrant van vandaag:

Maarten van Roozendaal (1962-2013) heeft nimmer een groot publiek getrokken. Maar op zijn bescheiden publiek heeft Van Roozendaal een onuitwisbare indruk gemaakt.

Maarten van Roozendaal is op maandag 1 juli op 51-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van longkanker. Hij laat vele, prachtige liedjes achter die gaan over het leven: relaties, eenzaamheid, dood, vrienden.
De eerste keer dat ik Maarten hoorde was als tiener op mijn kamer, luisterend naar ‘Andermans Veren’ met Kick van der Veer. Een leeg cassettebandje in de aanslag, want wie weet kwam er iets moois en dus zat ik klaar om op rec en play te drukken. En daar kwam “Kerstmis in april” en snel drukte ik de knoppen in. Een lied over een scheiding. Over een vader en een dochter. Prachtig. Echt. Geweldige muziek.

Dit smaakte naar meer. En door de jaren heen verzamelde ik cd’s, ging naar het theater en luisterde en zong en luisterde en zong. En ik wenste dat ik net zo mooi kon schrijven als hij. Liedjes over het leven. Met prachtige muziek.

Vorige zomer schreef ik me in voor een masterclass van Maarten, in het Posthuis Theater te Heerenveen. Je werd geacht een lied van jezelf mee te nemen. Speciaal voor de gelegenheid sleutelde ik nog eens aan mijn lied “Op leeftijd”. Een lied over ouder worden. Loslaten en afscheid nemen. Over het leven dus. Echt iets voor Maarten dus. Bij de gedachte dat ik dit voor Maarten zou gaan zingen werd ik al bloednerveus. Een week voor de masterclass werd deze afgezegd. Wegens persoonlijke omstandigheden. En ik dacht: Shit! En ik dacht: er is iets mis.

Dat het mis was bleek in het begin van dit jaar toen we hoorden dat Maarten longkanker had en niet meer beter zou worden. Een klap. Een ramp. De kaarten voor ‘de gemene deler’ die ik voor mijn verjaardag kreeg konden de prullenbak in. Wat vind ik het jammer dat ik niet het voorrecht had, voor hem te mogen zingen. Dat was toch het minste dat ik had kunnen doen nadat hij zo vaak ‘voor mij’ gezongen had. Wat zal hij gemist worden. We blijven luisteren en zingen en luisteren en zingen. En ik proost op het leven.
Dag Maarten!